Kliknij tutaj --> 🌌 o co można prosić boga

O co należy prosić Dziewicę Maryję? Amada MaryMoja słodka Matko, uwolnij mnie od nieprzyjaciół, którzy niszczą moją duszę i zła, które na mnie czyha, będę wiecznie wdzięczny i Tobie będą moje uczucia oddania i wierności; Módl się za nas wszystkich, którzy proszą Cię o Twojego Najświętszego Syna, naszego mentora, Pana i Zbawiciela. Proszenie Boga o przebaczenie grzechów jest ważnym procesem. Ważne jest, abyś przyznał się do tego, co zrobiłeś źle i naprawdę żałował tego, co zrobiłeś. Musisz przyjść do Boga, modlić się zgodnie z Pismem Świętym i prosić Go o przebaczenie, a potem musisz uwierzyć, że On ci przebaczył. Można prosić o opiekę nad związkiem. Otacza swoimi skrzydłami małżeństwa i kochających się ludzi. Jest aniołem wierności, miłości i lojalności. Jako Chaniela (przez Chet) – Radość Boga można go prosić o wyjście z depresji, czy chociażby wtedy gdy popadasz w apatię, masz chandrę. Dlaczego dobrze jest prosić Boga o przebaczenie podczas wieczornej modlitwy? Kiedy się modlimy, cieszymy się ze spotkania z Panem. Aby było ono przepełnione radością, musimy pamiętać, by skierować do Boga prośbę : „Przebacz nam, Panie!”. Ze względu na to, że my pozostajemy daleko od Boga, to On się do nas przybliża. Jego przyjaciele starali mu wręcz wmówić, że musi wyznać swoje grzechy i prosić Boga o przebaczenie, gdyż to grzechy muszą być przyczyną nieszczęść, jakie na niego spadły. Odczytywali oni wszystko w kluczu: Bóg każe grzeszników, a ludziom uczciwym błogosławi. Jeżeli Hiob cierpi nieszczęście, to znaczy, że jest to kara od Les Nouveaux Sites De Rencontres Gratuits En France. Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 17:36 po co prosić jak można dziękować a to jeszcze lepsze jest blocked odpowiedział(a) o 18:07 Zależy jakiego boga,przecież każdy ma swoją ''funkcję''. EKSPERTpiotrżar odpowiedział(a) o 18:14 Ponieważ zniesławione zostało imię Boga, Jezus powiedział: „Macie więc modlić się w ten sposób: ‚Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię. Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi’” (Mateusza 6:9, 10). Powinniśmy modlić się o przyjście Królestwa Bożego, gdyż za pośrednictwem tego rządu Bóg urzeczywistni swoją wolę w niebie i na ziemi. Jezus wskazał też, że możemy prosić o „chleb na ten dzień” oraz poruszać sprawy związane z zatrudnieniem, mieszkaniem, odzieżą, zdrowiem i innymi troskami. Ponadto uczył, byśmy modlili się o przebaczenie (Łukasza 11:3, 4).„We wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem” (Filipian 4:6).Jak wynika z tego wersetu, w rozmowie z Jehową możesz poruszać najróżniejsze tematy. Możesz Mu mówić o swoich problemach i troskach, a także wyrażać wdzięczność asleir odpowiedział(a) o 18:19 Możesz prosić dosłownie o wszystko, ale nie oczekuj że cokolwiek dostaniesz. Boga nie ma. Your Mom odpowiedział(a) o 17:40 Śmierć? Koniec świata? Więcej zespołów metalowych? Uważasz, że ktoś się myli? lub Rok: 2022 Autor: abp Swiatosław SzewczukNiech będzie pochwalony Jezus Chrystus!Drodzy bracia i siostry w Chrystusie!Dziś jest sobota 23 lipca 2022 roku, a naród ukraiński już 150 dzień prowadzi nierówną walkę z rosyjskim napastnikiem. Ta straszna wojna, którą papież Franciszek nazwał wojną świętokradczą, trwa już 150 dni. Jest to wojna, która niestety każdego dnia przynosi Ukrainie nowe ofiary, nowe zniszczenia, nowe codzienne ostatnich godzinach dwa męczeńskie miasta stały się ponownie epicentrami rosyjskich ataków rakietowych: Charków na północy Ukrainy i Mikołajów na południu. Rakiety trafiły w miasto Kropyvnytskyi, miasto Krzywy Róg i miasto Nikopol. Tym samym wschód i południe Ukrainy stoi w ogniu. Ukraińska ziemia drży. Ale najbardziej intensywne walki toczą się wciąż w obwodzie ługańskim i na północy obwodu donieckiego. Miasta Kramatorsk, Słowiańsk i Siwerskij Bachmut, które już znacie, są epicentrum, gdzie nasz wróg zgromadził ogromne siły i z całej mocy próbuje szturmować ukraińskie pozycje. Znowu zginęło wielu ludzi, znowu niewinna krew zrosiła ukraińskie Ukraina trwa. Ukraina walczy. I Ukraina się wy i ja kontynuujemy naszą szkołę modlitwy chrześcijańskiej, która jest niezbędnym warunkiem zdolności narodu i człowieka do zwycięstwa, do zwycięstwa w walce z naszym wrogiem, w szczególności z wrogiem chciałbym rozpocząć z wami cykl rozważań na temat tego, o co musimy się modlić. Bo modlitwa chrześcijańska różni się od innych religii właśnie tym, że chrześcijanie nigdy nie pojmują Boga jedynie jako jakiegoś dalekiego, strasznego, nieznanego absolutu i nigdy nie próbują Nim manipulować. Wiemy, że różne praktyki okultystyczne to nic innego jak jakaś próba, przy pomocy magicznych zaklęć czy formuł, skłonienia Boga do spełniania woli człowieka. Z tego powodu takie zachowania człowieka, a nawet modlitwa, są przez chrześcijan uważane za niedopuszczalne i świętokradcze. Nigdy nie możemy używać Boga w sposób konsumpcyjny i pojmować naszej relacji z Nim jako drogi do zdobycia więcej dla siebie u jak najmniejszą odpowiedzialnością, co bywa częścią kultury konsumpcyjnej, w której żyje świat co powinniśmy się modlić? Czytamy w Piśmie Świętym, że czasami nawet nie wiemy, o co tak naprawdę powinniśmy się modlić. Święty Apostoł Paweł mówi, że to Duch Święty jest naszym nauczycielem modlitwy i On uczy nas, o co mamy się modlić, jakie są najważniejsze błogosławieństwa od Pana Boga, o które mamy błagać i na co mamy mieć nadzieję. Wschodnia duchowość chrześcijańska, szczególnie naszej tradycji bizantyjskiej, bardzo lubi tzw. katechizmy manualne. Na przykład, kiedy robimy znak krzyża świętego, składamy palce w taki sposób, że wyznajemy jednego Boga w trzech osobach oraz tajemnicę Wcielenia Jezusa Chrystusa, Jego boską i ludzką naturę w jednej boskiej tak samo, kiedy mówimy o modlitwie, o tym, o co prosić w modlitwie, wschodnia tradycja chrześcijańska mówi, żeby zwrócić się do ludzkiej dłoni, ponieważ w naszej dłoni jest pięć palców, a kiedy je złożymy, wtedy tworzymy potężną pięść, za pomocą której można pokonać wszystkie trudności życiowe. Istnieje również pięć rodzajów modlitwy, najbardziej podstawowych, którymi chrześcijanin powinien się modlić. Są to: modlitwa dziękczynna, modlitwa błagalna, modlitwa wstawiennicza, oraz modlitwa uwielbienia i przeproszenia Dziś chciałbym zatrzymać się nad jest, że naszą osobistą modlitwę powinniśmy rozpocząć od modlitwy dziękczynnej. To właśnie ona pokazuje wyjątkowość i osobliwość modlitwy czysto chrześcijańskiej. Gdy bowiem dziękujemy Panu Bogu, wyznajemy naszą wiarę. Modlitwa dziękczynna jest modlitwą Boskiej Liturgii, tego eucharystycznego dziękczynienia. Autor natchniony: „Przystępujący do Boga musi uwierzyć, że [Bóg] jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają” (Hbr 11,6), a modlitwa jest dialogiem, a nie naszym monologiem do naszego Boga. Bardzo ważnym początkiem każdego odwołania się do Boga jest modlitwa dziękczynna. Powinniśmy dziękować naszemu Bogu za wszystkie dary, jakie od Niego otrzymaliśmy, znane i nieznane, zarówno jawne, jak i ukryte. Musimy przyznać, że nie mamy nic, czego byśmy nie otrzymali, jak mówi nam Apostoł Paweł. Właśnie w modlitwie dziękczynnej na samym początku naszej rozmowy z Bogiem powinniśmy niejako przedstawić Bogu naszą świadomość, naszą wdzięczność za wszystko, co już otrzymaliśmy, podziękować Mu za dar stworzenia i za dar zbawienia. I tymi dwoma rodzajami dziękczynienia wyznajemy naszego Boga jako Stwórcę i dziękujemy Mu za dar stworzenia, dziękujemy Mu za to, że żyjemy, że mamy życie, że mamy tchnienie, że Pan Bóg nas kocha, natchnął nas swoją miłością, oddycha z nami i dlatego możemy żyć z Panem. Czytamy w opisie początku dzieła stworzenia, że Pan Bóg, stworzywszy człowieka z prochu ziemi, tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą (Rdz 2,7). Ten sakrament odrodzenia, codzienne odrodzenie ciebie i mnie, utrzymuje nas przy dziękować Panu Bogu za dar zbawienia, jaki otrzymaliśmy przez Jego Syna, który działa w nas mocą i łaską Ducha Świętego. Za wszystkie sakramenty, które otrzymaliśmy w Jego Świętym Kościele, za to wszystko, co otrzymujemy jako nasze życie duchowe właśnie poprzez sakrament zbawienia, który objawia się nam w ciele Kościoła, jako możliwość żywego dostępu do Boga, komunikacji z każdy z nas otrzymał wiele osobistych darów poprzez wydarzenia, o których tylko Ty osobiście wiesz. I dlatego dziękujemy Panu Bogu, jak mówi nasza Boska Liturgia: „Twoje z Twoich, Tobie ofiarujemy”, naszemu Stwórcy. A wtedy zobaczymy, że Pan Bóg dał nam już o wiele więcej niż to, o co chcemy Go dzisiaj prosić. Dziękowanie Bogu za życie i zbawienie pośród plagi wojny i śmierci jest czymś, co daje nam nadzieję i pociesza nas w sytuacjach z modlitwą dziękczynną módlmy się do naszego Boga – Ojca, Syna i Ducha Świętego – Boga Stwórcy i Zbawiciela, dziękując za to, że dożyliśmy dzisiejszego poranka. Dziękując Mu za ukraińską armię, za dziewczęta i chłopców, którzy swoim ciałem osłaniają nas przed kulami, którzy na froncie chronią nasz spokojny odpoczynek. Dziękujmy Bogu za dar państwa ukraińskiego, które jest niezbędnym warunkiem życia i rozwoju narodu ukraińskiego we współczesnym świecie. Dziękujmy za wszystko, co otrzymaliśmy i za to, do czego jesteśmy powołani, aby dzielić się z dziękujemy Ci, że jesteś z nami. Dziękujemy Ci, że nie opuszczasz nas, zwłaszcza wtedy, gdy jest to dla nas najtrudniejsze. Boże, dziękujemy Ci, że pośród śmierci, pośród wojny, jesteś Bogiem życia i nadziei. Boże, pobłogosław Ukrainę i nas wszystkich swoim życiodajnym błogosławieństwo Pana zstąpi na was przez Jego łaskę i miłość do ludzkości, zawsze, teraz i na wieki wieków. będzie pochwalony Jezus Chrystus! Dlaczego powinniśmy modlić się do Boga? Co musimy robić, żeby Bóg nas wysłuchał? Jak Bóg odpowiada na nasze modlitwy? „Twórca nieba i ziemi” jest gotowy wysłuchiwać naszych modlitw 1, 2. Dlaczego powinniśmy uznawać modlitwę za wielki zaszczyt i dlaczego musimy wiedzieć, co o niej mówi Biblia? W PORÓWNANIU z potężnym wszechświatem nasza planeta jest zaledwie drobnym pyłkiem. Dla Jehowy, „Twórcy nieba i ziemi”, całe narody są jak kropelka wody z wiadra (Psalm 115:15; Izajasza 40:15). A jednak w Biblii czytamy: „Jehowa jest blisko wszystkich, którzy go wzywają, wszystkich, którzy go wzywają w wierności wobec prawdy. Spełni pragnienie tych, którzy się go boją, a ich wołanie o pomoc usłyszy” (Psalm 145:18, 19). Pomyślmy tylko! Wszechmocny Stwórca nie jest od nas daleko i jeśli będziemy Go ‛wzywać w wierności wobec prawdy’, na pewno nas usłyszy. Tak więc modlitwa to dla nas niezwykły zaszczyt! 2 Jeśli jednak chcemy, żeby Jehowa nas wysłuchał, musimy modlić się w sposób, który się Jemu podoba. Czy moglibyśmy to robić, gdybyśmy nie rozumieli, czego na ten temat uczy Biblia? Koniecznie zatem powinniśmy się tego dowiedzieć, bo modlitwa pomaga nam zbliżyć się do Jehowy. DLACZEGO MAMY MODLIĆ SIĘ DO JEHOWY? 3. Z jakiej między innymi przyczyny powinniśmy modlić się do Jehowy? 3 Powinniśmy modlić się do Jehowy między innymi dlatego, że On sam nas do tego zaprasza. Jego Słowo zachęca: „O nic się nie zamartwiajcie, ale we wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem; a pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, będzie strzegł waszych serc i władz umysłowych przez Chrystusa Jezusa” (Filipian 4:6, 7). Z pewnością nie chcemy wzgardzić tak wspaniałomyślnym darem Najwyższego Władcy całego wszechświata! 4. Jak regularne modlitwy wpływają na naszą więź z Jehową? 4 Innym powodem, by regularnie się modlić, jest pragnienie zacieśniania więzi z Jehową. Prawdziwi przyjaciele nie rozmawiają ze sobą tylko wtedy, gdy czegoś potrzebują. Wzajemnie interesują się sobą. Swobodnie mówią, co myślą, co czują, czym się niepokoją — i w ten sposób umacniają swą przyjaźń. Pod pewnymi względami przypomina to nasze stosunki z Jehową Bogiem. Dzięki temu podręcznikowi dużo się już dowiedziałeś, czego Biblia uczy o naszym niebiańskim Ojcu, o Jego osobowości i zamierzeniach. Poznałeś Go jako realną osobę. Poprzez modlitwę możesz Mu się zwierzyć ze swych myśli i najgłębszych uczuć. Gdy to czynisz, coraz bardziej się do Niego zbliżasz (Jakuba 4:8). JAKIE WYMAGANIA MUSIMY SPEŁNIAĆ? 5. Co dowodzi, że nie każdą modlitwę Jehowa wysłuchuje? 5 Czy Jehowa słucha wszystkich modlitw? Zwróćmy uwagę, co powiedział do zbuntowanych Izraelitów za czasów proroka Izajasza: „Chociaż mnożycie modlitwy, ja nie wysłuchuję; wasze ręce pełne są przelanej krwi” (Izajasza 1:15). A zatem z powodu niektórych naszych uczynków Bóg mógłby nie wysłuchiwać naszych modlitw. Jeśli ma odnosić się do nich przychylnie, musimy spełniać pewne zasadnicze wymagania. 6. Czego dotyczy podstawowe wymaganie, które musimy spełniać, by Bóg wysłuchiwał naszych modlitw, i z czym to się wiąże? 6 Podstawowe wymaganie dotyczy wiary (Marka 11:24). Apostoł Paweł napisał: „Bez wiary nie można się mu podobać, bo kto przystępuje do Boga, musi wierzyć, że on istnieje i że nagradza tych, którzy go pilnie szukają” (Hebrajczyków 11:6). Ale przekonanie, że Bóg istnieje, słyszy modlitwy i na nie odpowiada, to stanowczo za mało. Wiara ma być potwierdzona uczynkami. Musimy więc dawać niezbite dowody, że kierujemy się nią w życiu codziennym (Jakuba 2:26). 7. (a) Dlaczego powinniśmy zwracać się do Jehowy z szacunkiem? (b) Jak podczas modlitwy możemy dowieść pokory i szczerości? 7 Poza tym Jehowa oczekuje od nas pokory i szczerości. Czyż pokora w stosunku do Jehowy nie jest w pełni uzasadniona? Kiedy komuś nadarza się okazja porozmawiania na przykład z prezydentem lub premierem, zazwyczaj robi to z szacunkiem, bo rozumie, że ma do czynienia z kimś wysoko postawionym. O ileż większy szacunek powinniśmy okazywać, gdy zwracamy się do Jehowy! (Psalm 138:6). Jest On przecież „Bogiem Wszechmocnym” (Rodzaju 17:1). Sposób, w jaki się modlimy, musi dowodzić, że pokornie uznajemy swą niższość. Dzięki temu będziemy wypowiadać się szczerze, z serca, a nie recytować utarte formułki (Mateusza 6:7, 8). 8. Jak możemy postępować zgodnie ze swymi modlitwami? 8 Kolejny czynnik, od którego zależy wysłuchanie naszych modlitw, to postępowanie zgodne z modlitwami. Jehowa życzy sobie, byśmy ze wszystkich sił dążyli do tego, o co się modlimy. Jeśli na przykład prosimy: „Daj nam dzisiaj naszego chleba na ten dzień”, musimy przykładać się do każdej dostępnej pracy (Mateusza 6:11; 2 Tesaloniczan 3:10). Gdy modlimy się o pomoc w przezwyciężeniu jakiejś słabości, powinniśmy unikać sytuacji, które wystawiałyby nas na pokusę (Kolosan 3:5). A teraz przeanalizujmy jeszcze parę pytań dotyczących modlitwy. NIEKTÓRE PYTANIA DOTYCZĄCE MODLITWY 9. (a) Do kogo należy się modlić i w czyje imię? (b) Co to znaczy modlić się w imię Jezusa? 9 Do kogo należy kierować modlitwy? Jezus nauczył swych naśladowców modlić się do „Ojca w niebiosach” (Mateusza 6:9). Tak więc powinniśmy się modlić wyłącznie do Jehowy Boga. On jednak oczekuje, że będziemy też uznawać pozycję Jego jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa. Jak się dowiedzieliśmy z 5 rozdziału tego podręcznika, Jezus został posłany na ziemię, by złożyć okup i w ten sposób uwolnić nas od grzechu i śmierci (Jana 3:16; Rzymian 5:12). Jest Arcykapłanem i Sędzią (Jana 5:22; Hebrajczyków 6:20). Dlatego w Biblii polecono nam zanosić modlitwy w imię Jezusa. On sam rzekł: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie” (Jana 14:6). Aby nasze modlitwy zostały wysłuchane, musimy zwracać się do Jehowy w imię Jego Syna. 10. Dlaczego w czasie modlitwy nie musimy przybierać żadnej specjalnej pozy? 10 Czy w czasie modlitwy wymagana jest jakaś specjalna poza? Nie. Jehowa nie oczekuje, byśmy składali ręce czy przybierali określoną postawę ciała. Jak wynika z Biblii, można się modlić w różnych pozycjach — można na przykład siedzieć, nisko się skłonić, klęczeć lub stać (1 Kronik 17:16; Nehemiasza 8:6; Daniela 6:10; Marka 11:25). Tak naprawdę liczy się nie jakaś szczególna poza, widoczna dla innych, ale właściwy stan serca. W trakcie codziennych zajęć albo w nagłej sytuacji można bezgłośnie pomodlić się w każdym miejscu. Jehowa słyszy takie modlitwy, nawet gdyby otoczenie niczego nie zauważyło (Nehemiasza 2:1-6). 11. Jakie sprawy osobiste możemy poruszać w modlitwie? 11 O co można się modlić? Biblia wyjaśnia: „O cokolwiek prosimy [Jehowę] zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje” (1 Jana 5:14). Można więc modlić się o wszystko, co jest zgodne z wolą Boga. A czy zgodne z Jego wolą jest poruszanie spraw osobistych? Oczywiście! Modlitwa do Jehowy przypomina rozmowę z przyjacielem. Możemy mówić do Niego otwarcie, ‛wylewać przed Nim swe serce’ (Psalm 62:8). Możemy prosić o ducha świętego, by pomógł nam czynić to, co słuszne (Łukasza 11:13). Możemy również zabiegać o rady potrzebne do podejmowania mądrych decyzji, a także o siły do znoszenia przeciwności (Jakuba 1:5). Gdy zgrzeszymy, powinniśmy prosić o przebaczenie na podstawie ofiary Chrystusa (Efezjan 1:3, 7). Rzecz jasna, nasze własne sprawy nie mogą być jedynym tematem naszych modlitw. Musimy też pamiętać o innych osobach — członkach rodziny i współwyznawcach (Dzieje 12:5; Kolosan 4:12). 12. Jak możemy w modlitwach dawać pierwszeństwo temu, co ma związek z naszym niebiańskim Ojcem? 12 Pierwszeństwo w modlitwach powinniśmy dawać temu, co się wiąże z Jehową Bogiem. Mamy mnóstwo powodów, by Go wysławiać i dziękować Mu za Jego dobroć (1 Kronik 29:10-13). W modlitwie wzorcowej, zapisanej w Ewangelii według Mateusza 6:9-13, Jezus nauczył swych naśladowców modlić się o uświęcenie imienia Bożego. Następnie polecił prosić o przyjście Królestwa Bożego i o to, żeby wola Boża działa się jak w niebie, tak i na ziemi. Dopiero po tych doniosłych kwestiach wspomniał o sprawach, które dotyczą nas osobiście. Gdy przyznajemy Bogu najważniejsze miejsce w modlitwach, pokazujemy, że nie jesteśmy pochłonięci tylko własną pomyślnością. 13. Co na podstawie Biblii można wywnioskować, jeśli chodzi o długość modlitw? 13 Jak długie mają być modlitwy? Biblia nie precyzuje, ile powinny trwać modlitwy prywatne czy publiczne. Mogą być różnej długości — od krótkiej przed posiłkiem po długą osobistą modlitwę, w której ‛wylewamy przed Jehową swą duszę’ (1 Samuela 1:12, 15). Jezus potępił pyszałków, którzy odmawiali długie modlitwy, obliczone na pokaz (Łukasza 20:46, 47). Takie modlitwy nie robią na Jehowie żadnego wrażenia. Dla Niego ważne jest to, czy dana osoba mówi prosto z serca. Długość modlitwy może więc różnić się zależnie od potrzeb i okoliczności. Bóg może cię wysłuchać bez względu na to, w jakich okolicznościach się modlisz 14. Co oznacza biblijna zachęta, żeby ‛wciąż się modlić’, i jaka pokrzepiająca myśl się w niej kryje? 14 Jak często należy się modlić? Biblia zachęca: „Wciąż się módlcie”, „w modlitwie nie ustawajcie”, „nieustannie się módlcie” (Mateusza 26:41; Rzymian 12:12; 1 Tesaloniczan 5:17). Oczywiście nie oznacza to, że mamy się modlić cały dzień. Według Biblii powinniśmy zwracać się do Jehowy regularnie — stale dziękować Mu za dobroć i szukać u Niego rad, pociechy i wsparcia. Czyż fakt, że Jehowa nie wprowadził żadnych ograniczeń co do długości i częstości naszych modlitw, nie podnosi nas na duchu? Jeśli naprawdę cenimy ten zaszczyt, to znajdziemy wiele okazji do rozmawiania z naszym niebiańskim Ojcem. 15. Dlaczego powinniśmy mówić „amen” na zakończenie modlitw osobistych i publicznych? 15 Dlaczego na zakończenie modlitwy powinno się powiedzieć „amen”? Słowo „amen” znaczy „zaprawdę” albo „niech się tak stanie”. Z przykładów biblijnych wynika, że takie zakończenie modlitwy osobistej czy też publicznej jest właściwe (1 Kronik 16:36; Psalm 41:13). Gdy kończymy tym słowem własną modlitwę, potwierdzamy, że mówiliśmy szczerze. A po czyjejś modlitwie publicznej nasze ciche lub głośne „amen” wskazuje, że zgadzamy się z wyrażonymi w niej myślami (1 Koryntian 14:16). JAK BÓG ODPOWIADA NA NASZE MODLITWY 16. Czego możemy być pewni? 16 Czy Jehowa naprawdę odpowiada na modlitwy? Oczywiście! Możemy być pewni, że wysłuchuje szczerych modlitw milionów ludzi (Psalm 65:2). Czyni to na wiele sposobów. 17. Dlaczego można powiedzieć, że Bóg odpowiada na nasze modlitwy za pośrednictwem aniołów oraz swych ziemskich sług? 17 Jehowa odpowiada na modlitwy za pośrednictwem aniołów oraz swych ziemskich czcicieli (Hebrajczyków 1:13, 14). Zdarza się, że ktoś prosi Boga o pomoc w zrozumieniu Biblii i wkrótce styka się ze sługą Jehowy. Takie przeżycia potwierdzają, iż dziełem głoszenia o Królestwie kierują aniołowie (Objawienie 14:6). A gdy jesteśmy w potrzebie i zanosimy w tej sprawie modlitwy, Jehowa może nas wesprzeć, posługując się naszym współwyznawcą (Przysłów 12:25; Jakuba 2:16). Odpowiadając na nasze modlitwy, Jehowa może nam pomóc za pośrednictwem naszych współwyznawców 18. Jak Jehowa posługuje się duchem świętym i swoim Słowem, by odpowiadać na modlitwy swych czcicieli? 18 Poza tym Jehowa Bóg odpowiada na nasze modlitwy za pośrednictwem ducha świętego i swego Słowa, Biblii. Może nam udzielić tego ducha, by nami pokierować i nas umocnić, gdy prosimy o wsparcie w radzeniu sobie z przeciwnościami (2 Koryntian 4:7). A przez Biblię często przekazuje nam wskazówki przydatne w podejmowaniu mądrych decyzji. Na pomocne wersety możemy natrafić chociażby podczas osobistego studium Biblii i czytania chrześcijańskich publikacji, takich jak ten podręcznik. Również na zebraniu lub w rozmowie z troskliwym starszym zboru możemy usłyszeć coś, co zwróci naszą uwagę na istotne dla nas myśli biblijne (Galatów 6:1). 19. O czym powinniśmy pamiętać, gdy czasem mamy wrażenie, że Bóg nie odpowiada na nasze modlitwy? 19 Gdyby w naszym odczuciu Jehowa nieraz zwlekał z wysłuchaniem naszych modlitw, bądźmy pewni, iż nigdy nie dzieje się tak dlatego, że nie jest On w stanie na nie odpowiedzieć. Jehowa zawsze odpowiada na modlitwy zgodnie ze swoją wolą i w czasie, który sam uznaje za słuszny. On zna nasze potrzeby i sposób ich zaspokojenia lepiej niż my sami. Często pozwala nam ‛stale prosić, ciągle szukać i wciąż pukać’ (Łukasza 11:5-10). Widząc naszą wytrwałość, upewnia się, że pragniemy czegoś naprawdę z głębi duszy i że żywimy szczerą wiarę. Niewykluczone też, że odpowie na nasze modlitwy nie w taki sposób, jakiego się spodziewamy. Na przykład nie usunie trudności, w sprawie których się modlimy, lecz doda nam niezbędnych sił (Filipian 4:13). 20. Dlaczego powinniśmy regularnie korzystać z bezcennego daru modlitwy? 20 Jakże możemy być wdzięczni Stwórcy ogromnego wszechświata, że jest blisko wszystkich, którzy wzywają Go we właściwy sposób! (Psalm 145:18). Regularnie korzystajmy z bezcennego daru modlitwy. Dzięki temu będziemy z radością coraz bardziej zbliżać się do Jehowy — Boga, który wysłuchuje modlitw. Bóg daje to, co najlepsze i według swojej miary. Jednak my często chcemy, by dał nam coś innego, zgodnego z naszymi pragnieniami i wyobrażeniami. I tutaj następuje konflikt, a w konsekwencji nawet czasem kryzys wiary. XVII Niedziela ZwykłaRdz 18,20–32; Kol 2,12–14; Łk 11,1–13 Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą (Łk 11,13). Bóg daje to, co najlepsze i według swojej miary. Jednak my często chcemy, by dał nam coś innego, zgodnego z naszymi pragnieniami i wyobrażeniami. I tutaj następuje konflikt, a w konsekwencji nawet czasem kryzys wiary. Żeby dobrze zrozumieć, czym jest modlitwa chrześcijańska, trzeba się przyjrzeć odpowiedzi Pana Jezusa na prośbę uczniów, by nauczył ich się modlić. Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo. Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczymy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie (Łk 11,2–4). Jest to krótsza wersja Modlitwy Pańskiej i prawdopodobnie bardziej zbliżona do oryginału. Nie jest to po prostu formuła modlitewna, ale przekaz postawy, jaką powinniśmy mieć wobec Boga. Pierwsze słowo modlitwy: „Ojcze – Abba” właściwie streszcza całą Ewangelię. Trzeba je zobaczyć wypowiadane w sytuacji modlitewnej: Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze. Gdy się modlimy, mamy się zwracać do Boga słowem Ojcze. Mamy więc widzieć siebie jako dzieci wobec ojca. Pamiętamy wypowiedź Pana Jezusa w innym miejscu Ewangelii: Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego (Mk 10,15). Postawa dziecka jest kluczem do królestwa. Najważniejsza w niej jest świadomość, że Bóg jest dobrym Ojcem i „wie, czego nam potrzeba, wpierw zanim Go poprosimy”, (por. Mt 6,8) oraz wyrastające stąd zaufanie. Właśnie to wyrażają zacytowane na początku słowa z dzisiejszej Ewangelii. Dobra nowina, jaką nam przyniósł Pan Jezus, właściwie sprowadza się do orędzia o dobroci Boga, który pragnie całym sobą, aby nas zbawić. Stąd pierwsza i najważniejsza prośba modlitwy: niech się święci Twoje imię (Łk 11,2). Niech cały świat, byty widzialne i niewidzialne, wysławiają Twoje imię, bo jesteś miłosierny i łaskawy dla wszystkich. Kiedyś, jak zapowiada św. Jan w Apokalipsie, w nowym Jeruzalem nie będzie potrzeba żadnego światła, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek (Ap 21,23). To światło Boga jest życiodajne, w nim jest cała radość życia. Podobnie w naszym życiu, szczególnie w wymiarze wspólnoty, prawdziwa radość życia istnieje tam, gdzie są zachowane właściwe relacje wzajemne. Inaczej mówiąc – tam, gdzie zachowywana jest właściwa hierarchia wartości, która jest „światłem” dla życia tej wspólnoty, czy to małżeńskiej, czy zakonnej, czy jakiejkolwiek innej, jak np. wspólnoty pracy. Przy czym dla chrześcijan punktem odniesienia w postępowaniu jest Bóg i Chrystus, Oni są światłem na drodze. Nieustannie winniśmy spoglądać na Ojca. Prośba: niech przyjdzie Twoje królestwo (Łk 11,2) jest właściwie konsekwencją wcześniejszej. Samo królestwo jest urzeczywistnieniem właściwego porządku istnienia, czyli odnoszenia wszystkiego do Boga jako źródła, w całkowitym posłuszeństwie. Od Niego też się wszystkiego spodziewamy: Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień (Łk 11,3). W naszych prośbach o potrzebne do życia dary skupiamy się jedynie na tym, co jest niezbędne, nie prosimy o coś nadzwyczajnego, co by realizowało nasze zachcianki, dawało prestiż na świecie, było podstawą do chlubienia się wobec innych. Do dzisiaj nie wiemy dokładnie, jak należy tłumaczyć „chleba powszedniego”. Greckie określenie nie jest jednoznacznie odczytane. Niektórzy Ojcowie Kościoła widzą w nim to, co się odnosi do zwykłego życia na co dzień, inni dostrzegają to, co konieczne do życia z akcentem na życie przyszłe: „chleba przyszłego”. Jeszcze inni, łącząc obie interpretacje, mówią o Eucharystii: „chleba eucharystycznego”, czyli „chleba na życie wieczne”, dawaj nam na każdy dzień. Byłoby to zgodne ze wskazaniem Pana Jezusa: Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec (J 6,27). Następne prośby harmonizują wówczas z tak rozumianą prośbą o chleb: przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczymy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie (Mt 11,4). Obie one są związane z troską o królestwo Boże, bo zarówno przebaczenie, jak i odcięcie się od grzechu są warunkiem wejścia do niego. W Modlitwie Pańskiej zachowana jest zatem ogólna rada Pana Jezusa: Starajcie się naprzód o królestwo /Boga/ i o Jego Sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane (Mt 6,33). Do tego potrzebna jest jeszcze wytrwałość w prośbie. Nasze prośby nie mogą być ulotne, od niechcenia. Byłoby to wbrew drugiemu przykazaniu, które mówi, by nie wzywać imienia Boga nadaremno. Podstawą otrzymania jest autentyczna i dogłębna prośba. Przed Bogiem rozstrzyga się nasze być albo nie być w wymiarze ostatecznym. O tym przypomina nam św. Paweł w dzisiejszym drugim czytaniu: was umarłych na skutek występków i «nieobrzezania» waszego ciała razem z Chrystusem Bóg przywrócił do życia (Kol 2,13). Dlatego też prośby w Modlitwie Pańskiej są eschatologiczne. Ale są one takimi w istocie, gdy wyrażają naszą determinację, gdy nie ma dla nas niczego ważniejszego od Boga i Jego królestwa. Jeżeli z takim uporem prosimy o rzeczy całkowicie doczesne, czyli w istocie drugorzędne, to wówczas nie Bóg i Jego królestwo jest dla nas najważniejsze. Taka modlitwa jest sprzeczna w sobie, bo zwraca się do Boga, traktując Go jednocześnie jako środek do uzyskania czegoś innego, dla nas w praktyce ważniejszego. Tutaj najczęściej tkwi błąd w naszych modlitwach. Fundamentem naszej modlitwy jest głębokie przekonanie, że Bóg jest naszym jedynym Ojcem, który daje nam życie. Ta wiara jest jądrem Ewangelii. Fragment książki Rozważania liturgiczne na każdy dzień. T. 4: Okres zwykły 12-23 tydzień Włodzimierz Zatorski OSB – urodził się w Czechowicach-Dziedzicach. Do klasztoru wstąpił w roku 1980 po ukończeniu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pierwsze śluby złożył w 1981 r., święcenia kapłańskie przyjął w 1987 r. Założyciel i do roku 2007 dyrektor wydawnictwa Tyniec. W latach 2005–2009 przeor klasztoru, od roku 2002 prefekt oblatów świeckich przy opactwie. Autor książek o tematyce duchowej, między innymi: “Przebaczenie”, “Otworzyć serce”, “Dar sumienia”, “Milczeć, aby usłyszeć”, “Droga człowieka”, “Osiem duchów zła”, “Po owocach poznacie”. Od kwietnia 2009 do kwietnia 2010 przebywał w pustelni na Mazurach oraz w klasztorze benedyktyńskim Dormitio w Jerozolimie. Od 2010 do 2013 był mistrzem nowicjatu w Tyńcu. W latach 2013-2015 podprzeor. Pełnił funkcję asystenta Fundacji Opcja Benedykta. Zmarł 28 grudnia 2020 r. Fot. Kazimierz Urbańczyk (Visited 156 times, 7 visits today) Za pomocą newslettera chcemy się kontaktować, aby przesyłać teksty, nowości wydawnicze i ogłoszenia, które dotyczą naszego podwórka. Planujemy codzienną wysyłkę takiego newslettera. Czytający i słuchający naszych materiałów, zarówno dostępnych w księgarni internetowej, na stronie jak i na kanale YouTube lub innych platformach podcastowych, mogą zastanawiać się w jaki sposób można nas wesprzeć… Od jakiegoś czasu istnieje społeczność darczyńców, którzy aktywnie i regularnie wspierają nasze działania. To jest tylko pewna propozycja, możliwość wsparcia — jeżeli uważasz, że to, co robimy, jest wartościowe i chcesz dołączyć do darczyńców, od teraz masz taką możliwość. Z góry dziękujemy za każde wsparcie!

o co można prosić boga